Amstel Gold Race nipt naar van Aert

Loïc Vliegen was de laatste overlevende van een lange vlucht. Ide Schelling voelde zich na een geslaagde Brabantse Pijl geroepen zich te tonen. Hij raapte Vliegen op en ging solo naar een laatste keer Cauberg. Daar ging van Aert hard door en kreeg Alaphillipe op het wiel, Schelling was dan al een vogel voor de kat. Primoz Roglic, tot dan inderdaad vooral in dienst, stond op de helling te voet.

Het was echter Ineos die de macht greep na de klim: Pidcock, Carapaz en Kwiatkowski waren er vooraan bij, naast van Aert, Schachmann, Fuglsang en Alaphillipe. Matthews kon op hangen en wurgen aansluiten terwijl Alaphillipe even verder moest passen, Valverde maakte nog de sprong naar voren.

Kwiatkowski sprong weg maar had niet veel over. Schachmann maakte indruk, Pidcock versnelde en van Aert en de Duitser sloten aan. We hadden een vluchterstrio en de finale was opengebroken. Zou de Bemelerberg voor nog meer afscheiding zorgen?

Boven bedroeg de voorsprong 20 seconden. Tim Wellens probeerde nog een paar keer weg te lopen bij de achtervolgers zonder gevolg. Het kwam tot een thriller, het peloton kwam dichtbij, van Aert ging de sprint aan maar Pidcock kwam op de meet gewoon langszij. Het verschil was minimaal, Schachmann was derde zoveel was zeker. Michael Matthews won de sprint van het peloton waar Tosh Van der Sande de top tien vervolledigde.

Verder was het weer genieten van Mauri Vansevenant, al moest die na pech en val telkens moest terugkeren. De manier waarop sprak boekdelen, in de finale hield hij dan nog eens het tempo hoog in de achtervolging op de drie vluchters. Zijn kopman daarentegen valt dit seizoen vooral bleekjes uit, ook nu weer kon hij het tempo van de besten niet aan.